Habarana Sri Lanka
De belangrijkste trekpleister van Habarana, Sri Lanka, is het prachtige Habarana-meer, dat bezoekers via een korte promenade in ongeveer 90 minuten kunnen bezichtigen. Olifanten rijden bij het meer en andere locaties zijn verkrijgbaar bij een aantal hotels en reisorganisaties, als je dat liever hebt (ongeveer $ 25 voor een uur).
Inhoudsopgave
Habarana, Sri Lanka
Het grote dorp HABARANA ligt aan een groot kruispunt, dichtbij Sigiriya en Ritigalaen ongeveer op gelijke afstand van Polonnaruwa, Anuradhapura en Dambulla. Hoewel het een behoorlijk aanbod aan redelijk geprijsde accommodatie biedt, is het grootste nut ervan als startpunt voor het bezoeken van een van deze accommodaties De belangrijkste bezienswaardigheden van de Culturele Driehoek van Sri Lanka. Bovendien is het het meest praktische startpunt voor uitstapjes naar het eiland beste plekken om olifanten te zien nationale parken van Kaudulla en Minneriya.
De belangrijkste trekpleister van Habarana, Sri Lanka, is het prachtige Habarana-meer, dat bezoekers via een korte promenade in ongeveer 90 minuten kunnen bezichtigen. Olifanten rijden bij het meer en andere locaties zijn verkrijgbaar bij een aantal hotels en reisorganisaties, als je dat liever hebt (ongeveer $ 25 voor een uur).
Nationaal Park Kaudulla
Ongeveer 22 kilometer ten noorden van Habarana, Kaudulla Nationaal Park werd in 2002 opgericht om een extra schakel te bieden in de olifantenmigratiecorridor ertussen Nationaal park Minneriya en Wasgomuwa National Park in het zuiden en Nationaal Park Somawathiya naar het noorden en oosten. Net als Minneriya is de belangrijkste attractie Kaudulla Tank, een meer waar olifanten zich verzamelen als het water opraakt. De beste tijd om te bezoeken is van augustus tot en met december. Iets na de “Gathering”-fase van Minneriya, in september en oktober, verzamelen zich tot wel tweehonderd olifanten bij de tank. Het bekijken van olifanten wordt moeilijker tijdens het droge seizoen, omdat een groot deel van het park onder water staat. Sambarherten, apen en de onvermijdelijke (hoewel uiterst zelden waargenomen) luiaardberen en luipaarden bevolken de mix van graslanden en struikgewasbossen van het park, naast de gebruikelijke rijke reeks vogels.
Ritigala
Op de helling van een zwaar beboste berghelling in het Ritigala Strict Nature Reserve, ten noorden van Habarana, liggen de mysterieuze ruïnes van de Ritigala bosklooster. Het klooster ligt bovenop een berghelling waarvan wordt gedacht dat het Aristha uit de oudheid symboliseert Ramayana, de locatie van waaruit Hanuman vanuit Lanka terug naar India sprong nadat hij Sita's gevangenschap had ontdekt. De meest voorkomende reden is echter dat, omdat de regio natter en hoger is dan de vlaktes eromheen, er een grotere verscheidenheid aan plantensoorten te vinden is. Er wordt aangenomen dat Hanuman daarna nog een keer door Ritigala is gegaan, waarbij hij een van de stukken van de Himalaya-berg heeft laten vallen die hij uit India had vervoerd voor de geneeskrachtige kruiden (de andere stukken vielen op Unawatuna en Hakgala).
Het isolement van Ritigala trok kluizenaars aan die op zoek waren naar eenzaamheid, en al in de derde eeuw voor Christus begonnen ze hier te wonen. De term ‘voddengewaden’, of pamsukulikas, beschrijft de gelofte die deze monniken hebben afgelegd om niets anders te dragen dan vodden die werden weggegooid of op lichamen werden gevonden. Een orde van sobere en afgezonderde monniken arriveerde in de negende eeuw in Ritigala en wijdde hun leven aan grote soberheid. De orde lijkt te zijn ingesteld in een poging om de traditionele boeddhistische waarden terug te brengen, in tegenstelling tot de extravagante levensstijl die de geestelijkheid van het eiland bood. Sena I (831–851 n.Chr.) Bouwde een prachtig nieuw klooster in Ritigala en schonk er land en slaven aan. Na diep getroffen te zijn door de verzaking van het bevel; de meeste ruïnes die vandaag de dag nog bestaan, dateren uit deze tijd.
Ruïnes
Vanwege de afgelegen ligging in een uitgestrekt gebied met dicht bos en het gebrek aan toeristen is Ritigala een raadselachtige en aantrekkelijke plek. Na veel archeologisch werk heeft vrijwel alles wat je hier ziet nog steeds een oorspronkelijke bedoeling die grotendeels onbekend is. Hoewel sommige delen van het complex een zorgvuldige restauratie hebben ondergaan, zijn andere delen nog steeds onzichtbaar voor de bomen. Een opvallend kenmerk van de locatie is het volledige gebrek aan woonstructuren; het lijkt erop dat de monniken zelf uitsluitend in de vele tunnels leefden die verspreid over het bos lagen.
Na de ingang omcirkelt het pad de rand van de ingestorte kalkstenen stenen die ooit de Banda Pokuna-tank omringden. Waarschijnlijk had dit een ceremoniële functie, waarbij bezoekers hier baadden voordat ze het klooster binnengingen. Aan het uiteinde van de tank leiden steile trappen naar het begin van een ingewikkeld aangelegd pad dat door het bos slingert en alle belangrijkste gebouwen van het klooster met elkaar verbindt. Deze wandeling is gemodelleerd naar het Arankele-meditatiepad. Na ongeveer 200 meter bereikt de loopbrug de eerste van talrijke ondergrondse binnenplaatsen, dit zijn drie verhoogde terrassen omgeven door een keermuur. Welke is het meest dichtbij? Ritigala wordt gekenmerkt door zijn gebouwen met dubbele platformen, zoals deze. Deze bestaan meestal uit twee verhoogde, oost-west gerichte platforms, gescheiden door een stenen ‘brug’ en omgeven door een kleine ‘gracht’. Meestal bevat het ene platform de overblijfselen van pilaren, terwijl het andere eenvoudig is. Er zijn veel voorstellen gedaan over de oorspronkelijke bedoeling achter deze constructies. Eén theorie stelt dat de platforms zelf werden gebruikt voor meditatie, met eenzame meditatie in het gebouw op het gekoppelde platform er tegenover en groepsmeditatie op het open platform. Water diende als een natuurlijke vorm van airconditioning in de ‘gracht’ die de platforms omringde. Rechts (oost) van deze omheining bevinden zich een paar meter naar een andere ondergrondse binnenplaats. Meestal het ziekenhuis genoemd, het was vroeger mogelijk een armenhuis of een bad.
Vanaf hier gaat het trottoir rechtdoor naar een van de vele “rotondes” langs de lengte; het zou oorspronkelijk kunnen hebben gediend als een overdekte rustplaats, vergelijkbaar met de Arankele-rotonde. Ongeveer 20 meter voor de rotonde splitst een pad zich naar rechts af en leidt door enorme boomwortels naar het zogenaamde ‘Fort’, dat bereikbaar is via een stenen brug die een kreek oversteekt en een prachtig uitzicht biedt over de nabijgelegen bossen.
Er zijn een paar niet-uitgegraven platforms buiten het pad in de bomen aan de linkerkant nadat je de rotonde bent overgestoken. Deze lijken precies zoals de Britse archeoloog HCP Bell ze moet hebben waargenomen tijdens zijn eerste onderzoek in 1893 op de locatie. Het is 500 meter naar twee extra verzonken binnenplaatsen. Een kolossaal dubbelplatformgebouw op de eerste binnenplaats is een van de grootste gebouwen in het hele klooster. Aan de linkerkant van de binnenplaats staan twee stèle waar volgens één theorie monniken tussen zouden hebben gelopen tijdens het beoefenen van loopmeditatie. Op korte afstand liggen de tweede binnenplaats en nog een groot dubbel platform.
Nationaal Minneriyapark
Op slechts 10 minuten rijden ten oosten van Habarana ligt het Minneriya National Park, een prachtige verandering van omgeving voor iedereen die last heeft van ruïnemoeheid. Het park, dat relatief bescheiden van omvang is, heeft een zeer divers scala aan habitattypen, waaronder moerassen, graslanden, droge tropische bossen en gebieden die vroeger werden gebruikt voor slash-and-burn (chena) landbouw. De enorme Minneriya-tank, gebouwd door de bekende tankbouwer en monnik-baiter Mahasena, is het hoogtepunt van het park. Prachtig satijnhout, palu (palissander), halmilla en weera-bomen zijn volop aanwezig in het prachtige groenblijvende bos in de droge zone dat een groot deel van het gebied bij de ingang vult; hoe dan ook, wild bekijken kan moeilijk zijn vanwege de dichte bosbedekking.
De belangrijkste attractie hier is de olifanten. Minneriya maakt deel uit van de Elephant Corridor, die de nationale parken Wasgomuwa en Kaudulla met elkaar verbindt. Olifanten trekken rond bepaalde tijden van het jaar door Minneriya; lokale gidsen zouden je moeten kunnen vertellen waar de grootste concentraties olifanten zich op een bepaald moment bevinden. Van zo ver weg als Trincomalee, trekken wel driehonderd of meer mensen naar de voortdurend terugwijkende stranden van de tank om te drinken, zich te wassen en zich te verlustigen in het verse gras dat uit de bodem van het meer omhoog schiet als het water zich terugtrekt. Ze komen ook om zich te vermengen en partners te vinden. Hun aantal neemt toe in augustus en september wanneer het water elders opdroogt, en ze zijn het hoogst van juli tot en met oktober. Op andere momenten zijn er mogelijk minder olifanten zichtbaar; Sterker nog, het is meestal gemakkelijker om ze te observeren vanaf de hoofdweg Habarana-Polonnaruwa, die zich uitstrekt langs de noordelijke grens van het park. Toch vindt jaarlijks de grootste bijeenkomst van Aziatische olifanten ter wereld plaats tijdens wat bekend staat als ‘The Gathering’. Naast een grote verscheidenheid aan vogelsoorten herbergt het park sambar, gevlekte herten, makaken en langoerapen met paarse gezichten, lippenberen en mogelijk wel twintig luipaarden (hoewel de laatste twee zeer zelden worden gezien).
