Mesolithische man van Sri Lanka, die de oudste pijlpunten buiten Afrika gebruikte
De oudste pijlpunten buiten Afrika zijn gevonden in de regenwouden van Sri Lanka. Met behulp van de Carbon-14-tests wordt bevestigd dat de gereedschappen 48,000 jaar geleden zijn ontstaan. Het onderzoek onthult ook voor het eerst het bewijs van aanpassing van mensen aan een andere omgeving en klimaatomstandigheden nadat ze het Afrikaanse continent hadden verlaten en naar het tropische regenwoud waren verhuisd. Waarvan eerder werd gedacht dat het een obstakel vormde voor menselijke bewoning, met beperkte prooimogelijkheden en ziekte-uitdagingen.
Inhoudsopgave
- Hoe ga je naar de Pahiyangala-grot?
- Hoe een Pahiyangala-grottentour boeken?
- De aard van de rit naar Pahiyangala
- De Pahiyangala-grot is grotendeels onontgonnen
- Het belang van de Pahiyangala-grot
- De nieuwe bevindingen over de Pahiyangala-man uit het stenen tijdperk
- Mensen trokken vanuit het Afrikaanse continent naar de regenwouden van Sri Lanka
- Onmiddellijke omgeving van de grot
- Afmetingen van de natuurlijke grot
- Archeologisch bewijs
- Pahiyangala Manawakaya
- Historisch bewijs
- Boeddhistisch klooster
Genesteld in de diepte oerwouden van de westelijke provincie van Sri Lanka in de regio van Pahiyangala, bevat de archeologische vindplaats van Pahiyangala een groot aantal artefacten die 34000 tot 48000 jaar menselijke geschiedenis in de wereld beslaan.
De Pahiyangala-grot ligt verscholen in de dichte jungle, weg van de drukte van de bewoonde wereld. Het is een perfecte plek om een vredig leven te leiden, ik geloof dat mensen die in de grot woonden genoten moeten hebben van de rust en sereniteit. Ik voelde de kalmte van de ruime granietgrot en ik werd zonder enig doel naar de oude woning getrokken.
Hoe ga je naar de Pahiyangala-grot?
Onze auto rolt de goed aangelegde geasfalteerde weg af. Het is breed en lijkt jarenlang goed onderhouden te zijn. Ons voertuig rijdt weg van de stranden aan de westkust en op weg naar het binnenland. De weg werd steeds minder druk en na ongeveer 1 uur rijden van de badplaats aan de westkust, lijkt het erop dat we op weg zijn naar een onbewoond gebied. Het aantal voertuigen dat uit de tegenovergestelde richting komt, neemt met elke kilometer af en zelfs het aantal mensen op de weg.
Hoe een Pahiyangala-grottentour boeken?
Seerendipity tours organiseren de eendaagse trip naar de Pahiyangala-grot vanuit strandhotels aan de westkust, zuidkust en Colombo. Pahiyangala-grottempeltour omvat vele andere belangrijke toeristische attracties, samen met de Pahiyangal-grot, zoals Bopath Ella (waterval) en de oude tempel Saman Devala. Voor meer informatie over deze Pahiyangala-grottour kunt u ons schrijven op seerendipitytours@gmail.com of bel ons op 0774440977.
De aard van de rit naar Pahiyangala
Het landschap langs de weg is echter betoverend, dat wordt gedomineerd door weelderige groene vegetatie en af en toe enorme rotsblokken met groen bedekte bergen op de achtergrond. Rubberplantages, theeplantages, stukken bos en verlaten tuinen hebben het platteland aangetast, terwijl ongeveer elke 100 meter kleine huizen als witte paddestoelen uit het groene blad tevoorschijn komen.
Aan weerszijden van de weg is een uitgestrekt groendek, dat in de uitgestrektheid onmogelijk te peilen is. Het enige dat kan worden vastgesteld, is de rijkdom van het leven onder dit uitgestrekte groene bladerdak. We reisden iets meer dan 40 km van de westkust van Kalutara naar Pahiyangala. Het afgelegen dorp Pahiyangala ligt in het weelderige groene gebladerte, waar de enorme rotsblokken zonder enig zichtbaar patroon strooien.
De Pahiyangala-grot is grotendeels onontgonnen
Pahiyangala is een ideale plek om te genieten van pure natuur en kan veelbelovend zijn voor eco-vakanties. Ik ben de laatste paar uur echter geen enkele toerist meer tegengekomen in Pahiyangala, sinds we het bereikten. Ik geloof dat de provinciale overheid een plan moet uitwerken om toeristen naar deze natuurlijke grot te lokken, die belangrijke informatie deelt over de oude beschaving die bloeide in deze oude grot.
Het belang van de Pahiyangala-grot
Sri Lankaanse Pahiyangala-grot, een van de oudste woningen van Sri Lankaanse man uit het stenen tijdperk, toont een groot aantal artefacten die teruggaan tot 37000 jaar en biedt een zeer duidelijk inzicht in het leven van de Sri Lankaanse mens uit het stenen tijdperk.
Pahiyangala was de residentie van de oude man uit het stenen tijdperk, die er woonde De regenwouden van Sri Lanka. Er zijn al veel feiten ontdekt over deze oude beschaving. Maar zoals we weten, worden historische feiten vaker vernieuwd dan wetenschappelijke bevindingen. Het nieuwste onderzoek uitgevoerd door een groep archeologen heeft een totaal onverwachte theorie opgeleverd, de nieuwste theorie gebaseerd op de ontdekkingen die eerdere opvattingen over het gebruik van de pijlen en boog door de oude beschavingen uitdagen.
Naast de enorme omvang van de oude woning en de diepe geschiedenis van de archeologische vindplaats, biedt Pahiyangala ook waardevolle en gedetailleerde informatie over hoe de Mesolithische mens in Sri Lanka leefde en zich aanpaste aan een moeilijke leefomgeving. De recente studie op basis van de Pahiyangala-grottempel heeft veel nieuwe informatie opgeleverd over de levensstijl en activiteiten van de oude man.
De nieuwe bevindingen over de Pahiyangala-man uit het stenen tijdperk
Tijdens deze onderzoeksmissie moeten we feiten verzamelen die recentelijk zijn ontdekt op basis van oude beschavingen. Deze informatie zal worden gepubliceerd op onze bestaande blogpost over de Pahiyangal-grot, die 9 jaar geleden is gepubliceerd.
Een groep archeologen, die aan projecten in de grot hadden gewerkt, hebben een aanzienlijke ontdekking gedaan van het gebruik van pijl en boog om op dieren te jagen door de oude mens in Pahiyangala.
Het lijdt geen twijfel dat een grote verscheidenheid aan dieren zoals eekhoorns, monitorhagedissen, apen en vele andere vogelfaunasoorten overvloedige hulpbronnen boden aan een oude mens die door deze oerwouden zwierf in kleine familiegroepen van jagers-verzamelaars. Zelfs vandaag de dag is het niet moeilijk om die levende wezens in de buurt van de grot te spotten.
Tijdens de opgravingen op de site is veel waardevolle informatie ontdekt om de relaties van de prehistorische mensen met dieren te bewijzen. Fragmenten van botten van veel dieren die toebehoorden aan de geslachte dieren, ontdekt naast overblijfselen van afgebroken botten en stenen werktuigen en oude vuurhaarden. Bewijs van dergelijke spelen in Pahiyangala en Kitulgala biedt inzicht in de tijd dat het leven in deze ongerepte oerwouden overvloedig was.
Mensen trokken vanuit het Afrikaanse continent naar de regenwouden van Sri Lanka
Volgens de hoofdonderzoeker van het project, Oshan Wedage, waren de grotbewoners van Pahiyangala (48000 jaar geleden) erin geslaagd om voor het eerst in de menselijke geschiedenis in een omgeving weg van de kust te leven nadat ze het Afrikaanse continent in Sri Lanka hadden verlaten.
Wedage zei: “We waren in staat om een groot aantal gereedschappen uit Pahiyangala en Kithulgala terug te vinden die werden geïdentificeerd als 'botpunten', een wapen gemaakt door dierlijke botten om pijlpunten te maken om op dieren te jagen.
Volgens Wedage hadden ze, nadat ze specialistische kennis over de tools hadden gekregen van het Max Planck Institute for the Science of Human History in Duitsland en Dr. Michelle Langley van de Griffith University in Australië, kunnen concluderen dat deze tool werd gebruikt als een pijl om snel te jagen. -bewegende dieren in het regenwoud.
Met behulp van de Carbon-14-tests wordt bevestigd dat de gereedschappen 48,000 jaar geleden zijn ontstaan. Het onderzoek onthult ook voor het eerst het bewijs van aanpassing van mensen aan een andere omgeving en klimaatomstandigheden nadat ze het Afrikaanse continent hadden verlaten en naar het tropische regenwoud waren verhuisd. Waarvan eerder werd gedacht dat het een obstakel vormde voor menselijke bewoning, met beperkte prooimogelijkheden en ziekte-uitdagingen.
Onmiddellijke omgeving van de grot
De Pahiyangala-rotsgrot bevindt zich in het afgelegen gebied van Yatigampitiya nabij de stad Bulathsinhala, westelijke provincie van Sri Lanka. De grot en de rots vermengen zich perfect met het dichtbeboste gebied en herbergen vele soorten fauna en flora. Deze opvallende omgeving is rijk aan zeer kostbare houtsoorten zoals teak, mahonie, palu, weera en ebbenhout.
Pahiyangala ligt ingeklemd tussen de centrale bergketen en de Indische Oceaan. De hele regio is zeer rijk aan water, fauna en flora. Pahiyangala behoort tot de natte zone van Sri Lanka, waar de jaarlijkse neerslagmaat erg hoog is.
De seizoensgebonden moesson trekt voornamelijk van april tot november door de regio. Deze moessonwind begint zijn reis vanuit zee en voert veel vloeistof mee. Deze seizoensgebonden moessonwind zorgt voor voldoende regen westelijke delen van Sri Lanka. De groene dekking in Pahiyangala en de omliggende gebieden is enorm toegenomen omdat het wordt gevoed door talloze met regen gevulde zijrivieren die kronkelen in een groene, vruchtbare vlakte. De dikke groene bedekking getuigt van zijn waterrijkdom en bezoekers horen het kietelende geluid van in het bos verborgen eeuwige waterwegen.
Het is duidelijk dat de bewoners, die er woonden, geen moeite hadden om water en voedsel te vinden. Eerdere bevindingen bevestigen dat Mesolithische mannen, die in Pahiyangala woonden, erin waren geslaagd rijst en vele andere gewassen te verbouwen en zich te voeden met vlees.
Pahiyangala-rotsgrot en het omliggende bosrijke gebied is rijk aan endemische fauna en flora soorten en het valt onder de bevoegdheid van de archeologische afdeling. Pahiyangala-rots en de grot, evenals het omliggende gebied, worden ook bezocht door vele soorten vlinders.
Afmetingen van de natuurlijke grot
De grot was zowel in het droge als in het natte seizoen een perfecte verblijfplaats geweest. De grot blijft droog, zelfs tijdens de hevige regenval van de zuidwestelijke moessons. Toch is het hier, in tegenstelling tot de meeste andere oude grotten waar mensen woonden, niet mogelijk om de druipranden te zien die voorkomen dat regenwater de grotten binnendringt. Ook al lijkt de grot van buiten klein, hij is veel ruimer dan hij van buiten lijkt. De ruime grot biedt plaats aan maximaal 3000 personen zonder enige belemmering.
De ruime grot is 150 meter hoog en 147 meter breed. De grot is te bereiken na het beklimmen van 400 treden. De Pahiyangala-rots is een granieten monoliet, die meer dan 600 voet hoog is en 1460 meter boven zeeniveau ligt. De directe omgeving van de Pahiyanagala-rots is erg rustig en de oude man die in de grot woonde, moet hebben genoten van de rust en stilte die op de plek heersen.
De voorchristelijke grotbewoner, die in deze grot woonde, staat bekend als Pahiyangala Manawakaya of Pahiyangala Man. Deze grotbewoner uit het stenen tijdperk geloofde dat hij stenen werktuigen gebruikte bij hun dagelijkse bezigheden.
Biologisch bekende Pahiyangala Manawakaya was kleiner geweest in vergelijking met de huidige mens. De wervelstructuur van de Phiyangala Manawakaya was aanzienlijk kort geweest en hij bezat brede kaakbeenderen met een groot palet en grote knarsende tanden.
Deze grot werd tijdens de Kandy-periode (1592-1815) gebruikt als boeddhistisch kloostercomplex. Schilderijen en de beelden van de heiligdomkamer gebouwd in de Kandyan-periode zijn nog in goede staat. Vervolgens werd het een boeddhistische tempel, die tegenwoordig een plaats is van religieuze en spirituele training voor monniken en leken.
Archeologisch bewijs
Een van de schedels die op de site is ontdekt, is van een man die in de grot woonde die dateert van 34000 tot 37000 jaar. De leeftijd van de schedel werd bevestigd door de koolstof-14-methode en de schedel levert een duidelijk bewijs van de bestaande Mesolithische mens op het eiland in de middeleeuwen van de prehistorie. Amerikaanse wetenschappers professor Kenneth Kennedy waren geïnteresseerd in de archeologische vondst van de site en deden het onderzoek van de schedel.
De Pahiyangala-grot is de grootste in zijn soort in Zuid-Azië. Tegelijkertijd is de grot de plaats waar de oudste menselijke nederzetting in de regio bestond. Omdat het de oudste nederzetting in Azië is, wordt het beschouwd als een van de beste plaatsen om te gebruiken voor onderzoeksdoeleinden naar voorchristelijke mensen in de regio.
In de maand juni 2012 werd op de site een belangrijke vondst gedaan, waarbij een compleet skelet van een man uit het stenen tijdperk werd ontdekt. De leeftijd van het skelet wordt gemeten op 30000 jaar na de koolstofdateringsmethode.
Pahiyangala Manawakaya
Biologisch bekende Pahiyangala Manawakaya was kleiner geweest in vergelijking met de huidige mens. De wervelstructuur van de Phiyangala Manawakaya (Pahiyangala-mens) was aanzienlijk kort en hij bezat brede kaakbeenderen met een groot palet en grote knarsende tanden.
Historisch bewijs
Er wordt aangenomen dat de rotsgrot van Pahiyangala eeuwenlang een woonkwartier was voor boeddhistische monniken. Een van de sleutelfiguren met waardevolle feiten over de geschiedenis van Sri Lanka, bekend als Fa-Hsien, een monnik uit China, woonde in de 2e eeuw na Christus meer dan 5 jaar op het eiland. De monnik was tijdens zijn verblijf naar veel religieuze plaatsen op het eiland gereisd en had het grootste deel van zijn ervaring en de plaatsen die hij tegenkwam zijn goed gedocumenteerd. Volgens de historische aantekeningen was deze Chinese monnik in de Pahiyangala-rotsgrot geweest.
Boeddhistisch klooster
Deze grot werd in de tijd gebruikt als boeddhistisch kloostercomplex Kandy periode (1592-1815). Schilderijen en de beelden van de heiligdomkamer gebouwd in de Kandyan-periode zijn nog in goede staat. Vervolgens werd het een boeddhistische tempel, die tegenwoordig een plaats is van religieuze en spirituele training voor monniken en leken.
